Hey ,
Hoe gaat het met jou?
Hoe gaat het écht met jou?
Hier maar matig. Het is een zomer zoals wel vaker: Rustig qua klanten en toch chaotisch qua planning. (Of is het rustig omdat het chaotisch is?)
Niet helemaal zoals ik het graag heb.
Ik heb geen kinderen, en dus eigenlijk geen last van schoolvakanties, maar toch wordt ook mijn leven heel anders als het schoolvakantie is. Plots is de structuur weg: Routines van hobby’s vallen weg en extra spontane BBQ’s worden ingepland. En hoewel dat soms fijn is, heb ik het toch lastig.
Ik hou denk ik wel van routines en tradities.
Ik denk omdat het alles zo makkelijk maakt. Je moet niet meer nadenken over elk ding. En elke keer kan je weer iets beter, makkelijker of simpeler maken. (Lees de nieuwsbrief van 4 februari)
Maar toch voel ik me op dat vlak ook heel contradictorisch.
Want doordat het routines worden, is het automatiseerbaar. Maar ja, daardoor vallen veel routines dus ook juist weg… waardoor ik toch weer heel de tijd iets nieuws aan het uitzoeken ben.
Routines en tradities geven ook een bepaalde stabiliteit. En dat is wel iets wat ik volgens mij zoek: Een bepaalde voorspelbaarheid. Dus zoek ik ook in mijn werk wat voorspelbaarheid en stabiliteit. Maar het werk dat stabiliteit levert, vind ik dan weer niet uitdagend genoeg. 🤯
En ook in mijn positionering merk ik niet veel terug van mijn liefde voor routines.
Zo weiger ik een specialist in één tool te worden. Want ja, mijn klanten hebben elk hun eigen set aan tools en het is juist het puzzelen en het koppelen dat ik zo interessant vind. Maar dat maakt dat ik precies elke keer opnieuw alles moet uitdokteren en me telkens een newbie voel.
En moest ik dan toch in iets specialist worden, zoals Plug&Pay koppelen aan Huddle en ActiveCampaign, dan ga ik het al snel saai vinden en wil ik meer uitdaging. Dus nee, ook daaruit lijk ik geen routine-lover.
Toch verkondigde ik begin dit jaar nog dat ik wel richting expert wil evolueren. En mijn gevoel staat hier nog steeds achter. Maar als ik dan ga nadenken en mijn gedrag analyseer, lijkt alles weer heel contradictorisch. Wil ik dan wel écht expert zijn?
Voor tools pleit ik trouwens wel voor specialisatie. Een all-in-one tool is in mijn ogen vaak goed in één ding, en pover in al de rest (aka wannabe opties). (Behalve Tally, die hun filosofie vind ik geweldig.) En omdat ze alles aanbieden, zijn ze vaak niet echt open om te koppelen met andere tools, want ja ‘zij kunnen dat zelf’. Maar ja, niet zo goed als die andere tool.
En in de loop van het jaar wees ik Studio 100 nog publiek terecht dat ze werk aan de specialisten moesten overlaten. Dus ja, moet ik me dan toch ook niet specialiseren?
En als automatiseringen dan toch mijn routines wegnemen, moeten ze wel mijn leven versimpelen, zodat ik tijd over hou om meer mijn gevoel te volgen. Maar toch maak ik elke automatisatie super complex, want ja: 1001 scenario’s, uitzonderingen, en het moet simpel zijn voor de klant. Maar dat maakt mijn automatisatie (en dus leven) veel complexer. En hoe complexer de automatisatie, hoe meer kans op fouten…
Zei ik het al? Contradictorisch.
En dan is er nog mijn koppigheid. Nog zoiets waar ik de laatste tijd nog al eens over nadenk.
Als iedereen A kiest, wil ik B toch ook eens proberen. En vaak begrijp ik dan waarom iedereen A kiest. A is makkelijker, maar met B kan je toch dit of dat.
Zo gebruik ik geen Plug&Pay, maar heb ik WordPress, Woocommerce en Cartflows. Niet omdat WordPress makkelijker is, maar omdat het goedkoper is, flexibeler en meer van mezelf.
Maar ook zonder enig voordeel is aan de minder populaire optie, kies ik alsnog vaak die minder populaire optie. Gewoon om tegenstrijdig te zijn. Als dat niet koppig is? 🫣
Maar blijkbaar ook niet altijd. Want ja, ik ga ook naar de K3 reunie show. En op vakantie moet er toch iets van toerisme zijn. Maar niet te veel hé.
Dan ben ik dus niet koppig, maar wel weer contradictorisch.
Soit, ik wil maar zeggen dat ik tijd heb (of maak?). Tijd om te overdenken.
Ik zoek (al 4 jaar) mijn rode draad, en elke keer wanneer ik eindelijk denk een aanzet tot een richting gevonden te hebben, draai ik mijn kar. Want ja, er zijn ook uitzonderingen… 🤦♀️
Ik denk dat ik moet stoppen met zoveel te denken (oh de ironie), en meer doen. Want hoe hard ik ook hoop dat ik ooit het gevoel ga hebben dat ik mezelf eindelijk toch iets of wat snap, is het misschien wel gewoon een utopie. Of ook gewoon steeds in verandering, en loop ik met gedachten dus continu achter de feiten aan.
Deze mail is dus niet persé eentje met veel meerwaarde voor jou. Maar wel mijn poging om te stoppen met denken, omdat ik iets deed, namelijk deze mail sturen.
En weet je wat ook helpt bij overdenken? In gesprek gaan met anderen. Daarom begon ik mijn mail met de vraag hoe het met jou is.
Dus, ik meen het, hoe is het (écht) met u?
Of als die vraag te moeilijk is, wat houdt jou tegenwoordig zoal bezig?
Of nog: Wat wilde jij me altijd vragen?
 | Lieve groetjes, |
P.S. Ah ja, naast overdenken, begin ik ook altijd nog extra (overbodige soms) systemen te bouwen in zo’n fases van te veel tijd (of is het ontlopen?). Zo stortte ik me de afgelopen dagen in een uitgebreid formuliertje (ja, zeker de achterkant) om nieuwsbriefmensen (jou dus), hun voorkeuren te laten aanpassen. Test het gerust eens uit.
TL;DR: Deze zomer is alles behalve gestructureerd en dat zet me aan het denken over routines, expertise, koppigheid en waarom ik soms tegen mijn eigen logica inga. Dus ik schreef het van me af. Want schrijven = doen. En doen = minder denken. Toch?
Wat houdt jou tegenwoordig zoal bezig?